Święta pogańskie

 

KOŁO ROKU WICCAN

Koło Roku to kalendarz używany przez pogan, a zawiera wszystkie dni, które uważają oni za święte i wyjątkowe. Opiera się na ośmiu festiwalach. Cztery to święta słoneczne lub męskie, a cztery to święta księżycowe lub żeńskie. Święta te nazywane są Sabba (szabatami) i każde z nich jest związane z porą roku lub zmianą na świecie, która kieruje naszą uwagę na niekończący się cykl życia. Szabaty są połączone z dwoma przesileniami, dwiema równonocami i ich punktami środkowymi.

1. Samhain: święto obchodzone jest 31 października, kiedy ziemia umiera. Zasłona między światami jest uważana za bardzo cienką o tej porze roku i dlatego jest to czas, kiedy osoby posiadające zdolności parapsychiczne mogą obcować ze zmarłymi (odpowiednik dzisiejszego Halloween).

2. Yule: to nasze Boże Narodzenie; odbywa się podczas przesilenia zimowego i jest znane jako punkt zwrotny cyklu, ponieważ dni rosną, jest więcej światła i ciepła, nadziei na wiosnę.

3. Imbolc: dzisiejsza Matka Boska Gromniczna, wypadają pierwszego dnia lutego i oficjalnie wyznaczaja początek wiosennych porządków. W tym okresie można zobaczyć pierwsze pąki i kwiaty, które rozwijają się w nadal zimne noce.

4. Ostara: około równonocy wiosennej dni są tak długie jak noce, jest to równowaga i zbiega się z naszą Wielkanocą; to prawdziwe narodziny wiosny, limfa zaczyna płynąć w drzewach i możemy poczuć, jak ziemia zaczyna się w pełni budzić z zimowego snu.

5. Beltane: wigilia majowa jest przez wielu postrzegana jako pierwszy dzień lata; w wielu kulturach obchodzona jest obecnie jako majówka i jest świętem pełni życia oraz młodego i kwitnącego świata.

6. Lita: obchodzona jest podczas letniego przesilenia, podczas gdy dzień jest najdłuższy w całym roku; stąd ma początek schyłek roku - dni stają się krótsze, a ziemia pędzi ku złotym dniom żniw.

7. Lughnasadh: to jest święto plonów, nasza szansa, aby zobaczyć, jakie wspaniałe dary przyniosła nam Matka Ziemia

8. Mabon: święto obchodzone jest podczas równonocy jesiennej; jest świętem dziękczynienia i odkrywania, że ​​powinniśmy dzielić się otrzymanymi darami - przygotowujemy się do nadchodzącej zimy.

OSTARA - 21 MARCA

Ostara jest jednym z ośmiu pogańskich sabatów; jest obchodzona w dniu równonocy wiosennej i jest wspólna dla stosunkowo wszystkich współczesnych religii pogańskich (takich jak odynizm i wicca). Bierze swoją nazwę od imienia bogini Eostre, opiekunki płodności. Bóstwo rozprzestrzeniło się wraz ze swoim kultem i zwyczajami świątecznymi na całą Europę dotkniętą najazdami germańskimi. Miało pokrewieństwo z bóstwami innych kultur indoeuropejskich, takich jak w Grecji Hestia i w Cesarstwie Rzymskim Westa. Podczas święta odprawiano rytuały hierogamiczne, wywyższano i uświęcano odradzanie się życia poprzez zjednoczenie seksualne.

Wraz z rozpowszechnieniem się chrześcijaństwa święto Ostary zostało zasymilowane przez Wielkanoc, której data obchodów przypada na pierwszą pełnię księżyca po równonocy wiosennej. Imię bogini Eostre przeobraziło się w imię Wielkanocy w języku angielskim (Easter), a także w języku niemieckim (Ostern).

W starożytności kapłanki bogini odprawiały z tej okazji szczególny obrzęd, polegający na zapaleniu świecy (zasymilowanej później przez tradycję chrześcijańską ze świecą paschalną), a także tradycji kosmicznego jajka, symbolu pierwotnego embrionu, z którego wyrasta istnienie (a który zachował się do dziś w wielu kulturach chrześcijańskich pod postacią pisanek lub czekoladowych jaj z niespodzianką).

BOGINI EOSTRE

Jest to bóstwo germańskie związane z różnymi aspektami odnowy życia, takimi jak wiosna, płodność. Wszystkie ludy nordyckie świętowały, gdy zima zaczęła ustępować, a lodowce topniały. To był znak życia, wiosna była triumfem odradzającego się życia. Wiele bóstw: Freya dla Skandynawów, Ziva dla Słowian, Hestia dla Greków, Westa dla Rzymian... wszystkie te święta, odbywane około 21 marca, zbiegają się z równonocą wiosenną, ale tylko na półkuli północnej (na półkuli południowej przypada ona we wrześniu).

Często Bogini Eostre jest malowana razem z królikiem lub zającem, zwierzętami, które szybko się rozmnażają, jako znak i symbol płodności. Celtyccy druidzi nazwali święto Ostary imieniem „Alban Ellier”, co w tłumaczeniu oznacza „Światło Ziemi”, aby symbolizować wyzwolenie światła słonecznego z mrocznych granic zimy.

Kościół katolicki chciał także w tych dniach świętować kolejną zapowiedź wiosny, starając się jak zawsze przyćmić, zastąpić i ostatecznie odwołać wszystkie pogańskie święta na podbitych przez siebie terytoriach. 25 marca obchodzone jest Zwiastowanie, kiedy to Anioł Gabriel udaje się do Maryi, aby ogłosić, że została wybrana na Matkę Boga.

BELTANE - 1 MAJA

Ze staroirlandzkiego Beletene (dosłownie „jasny ogień”, czyli „ognisko”) to starożytne gaelickie pogańskie święto obchodzone między równonocą wiosenną a przesileniem letnim, około dnia 1 maja.

Celtyckie święto Beltane stało się średniowiecznym świętem majowych ognisk. To czas, kiedy świętowany jest powrót lata i płodności, jest to odpowiedni czas do pracy, do zrealizowania tego, co sobie założyliśmy. Dla Satanistów jest to dzień, w którym wiele rocznych projektów wchodzi w pełny obrót i zaczyna przynosić zyski. Krótko mówiąc, zaczynamy robić pierwsze postępy.

Zgodnie z tradycją można ułożyć girlandy z kwiatów wokół drzewa i przywiązać czerwone wstążki (kolor namiętności) do krzaków głogu, aby przebłagać miłość, szczęście lub uzdrowienie. Można również rozpalić dwa małe ogniska i przejść między nimi, aby się oczyścić.

BELANU

Belanu to proto-celtyckie bóstwo światła, jedno z największych i najbardziej wpływowych wśród starożytnych europejskich bogów, dla których składano ofiary i czyniono obrzędy związane z przesileniami, a zatem z cyklami słonecznymi w roku. Niektórzy porównują go do boga Apolla z kultury śródziemnomorskiej. Jego partnerką była Belisma, bogini ognia.

Endemiczna europejska tradycja rozpalania ognisk z okazji wiosennych uroczystości lub świąt związanych z równonocą i przesileniem jest niezatartym śladem bardzo starożytnych obrzędów związanych z bogiem Belanu, a więc najsłynniejszym pogańskim świętem Beltane.

LITHA

Litha, Święto Przesilenia Letniego, jedno z najważniejszych pogańskich świąt Koła Roku, kalendarza celtyckiego, związanego z cyklem Natury i wiejskim życiem w neopogaństwie i kulturze wiccańskiej. Święto obchodzone jest w dniu przesilenia letniego (21 czerwca na półkuli północnej). We Władcy Pierścieni Tolkiena imię Litha oznaczało cały sezon letni. Jak dobrze wiemy, przesilenie letnie to najdłuższy dzień w roku. Samo słowo "solstizio/przesilenie” pochodzi od łacińskiego „Sol Stat”, co oznacza „zatrzymanie słońca”, ponieważ gwiazda wydaje się pozostawać w określonej pozycji przez długi czas, zanim ponownie rozpocznie swój chód. 

W przeciwieństwie do naszej kultury, celtycka Litha nie była uważana za początek lata, reprezentowanego przez Beltane, ale za święto Midsommar, zwane też Midsummer. Co więcej, podczas Litha, jak to miało miejsce w przypadku Samhain, zasłona między światem duchów a światem ludzi przerzedzała się, co prowadziło Małych Ludzi, składających się z wróżek, gnomów i krasnoludków, do krzyżowania ścieżek z ludźmi. Na podstawie tej legendy powstał „Sen nocy letniej” Szekspira.

CERNUNNOS

Rogaty Bóg Płodności

W centrum obchodów Lithy znajdują się dwa bóstwa: Matka Natura, ucieleśniona w bogini Litha, celtyckiej bogini podobnej do Diany i Ceres, oraz Cernunnos, Rogaty Bóg Płodności. Podczas Beltane, na początku lata, dwa bòstwa jednoczą się w małżeństwie, którego kulminacją jest Litha, chwila, w której Natura pozostaje „w ciąży” z nowym plonem, który wkrótce się zrodzi. W mitologii celtyckiej to właśnie Cernunnos wyróżnia się podczas tych uroczystości. To bardzo starożytny bóg, który ma swoje korzenie nawet w paleolicie!